Grimstadir

Vanmorgen om 8.15 uur ging de wekker. Voor Marieke "eindelijk", voor Laura "al".
Even ons eigen meegebrachte ontbijt genuttigd. (Sinaasappels en crackers met kaas) en daarna de vriendelijke eigenaren uitgezwaaid. Wat een vriendelijke mensen!
De gastvrouw sprak ons nog toe met de woorden: doe voorzichtig. De wegen zijn slippery en het weer is wisselend.
Met deze bemoedigende woorden, stapte we vol zelfvertrouwen de auto in.
Een lange rit voor de boeg van ruim 180 km.

De eerste tussenstop was Egilsstadir. Een leuk dorpje met benzinestation (de laatste voordat we in Grimstunga-150 km verderop- zouden treffen)
Even een paar drankjes gekocht die aanzienlijk goedkoper waren dan gister en even naar een winkel om een soort van spikes voor onder de schoenen te kopen omdat we merken dat het tijdens het wandelen glad kan zijn.
Daarna voor alle zekerheid even doorgereden naar Eurocar. We hebben een 4x4 auto, maar waren er niet zeker van of deze het ook deed. Mooi optijd om dit na te vragen na 900 km te hebben gereden.... :-)

De rit die volgende was best een uitdaging. Dwars door de bergen met sneeuw, sneeuw, sneeuw en heel veel wit landschap.
Een prachtige rit die wel wat van onze concentratie vroeg.

Na zo'n 4.5 uur nadat we uit de vorige guesthouse waren vertrokken kwamen we aan in dit appartement. Echt in niemandsland staan 3 huisjes waar we kunnen slapen.
Bij aankomst de eigenaar gebeld en hij gaf aan dat we in 'the brown house with the red roof' kamer nummer 3 konden pakken. Sleutel zat in de deur.
Opvallend is hoe groot het vertrouwen hier is.
Nog niemand heeft bij inchecken naar ons paspoort gevraagd en men laat hier ook gerust de auto draaien wanneer er boodschappen gedaan worden.

Nadat we de spullen op de kamer hadden gedaan, nog even naar huis gebeld en daarna aan de warme chocomel. Dat was echt nodig aangezien de thermometer inmiddels -11 aangaf.
Opgewarmt kwamen we op het idee om naar de waterval Dettifoss te gaan. Het schijnt daar prachtig te zijn. Aangezien de directe weg er naar toe dicht was vanwege het weer, zijn we iets omgereden.
Naarmate de waterval in de buurt kwam, werd de weg slechter en slechter, maar zagen we geen mogelijkheid om te keren. Dan maar doorrijden....
Na 24 lange kilometers kwamen we aan bij de waterval-parkeerplaats. Daar vandaan moesten we nog 800 meter wandelen om bij de waterval te komen. 800 meter lijkt niet ver, maar als je tot je kuiten in de sneeuw staat, valt dat nog niet mee.
Terug naar de auto en naar ons appartement dan maar weer.
Laura bleef koelbloedig door de sneeuwstorm heen rijden, terwijl Marieke ongeveer net zo wit als de sneeuw werd bij iedere slippartij. Onderweg nog even stoppen om de ruiten te krabben omdat de sneeuw ter plekke aan de ramen vast vroor.
Na 24 helse kilometers kwamen we weer dichtbij het appartement en kreeg Marieke weer kleur én praatjes.
Terwijl Laura tijdens deze 24km aangaf dit niet rottig te vinden, gaf zij uiteindelijk ook toe dat ze blij was bij het appartement te zijn!

Tijd voor een welverdiende borrel, een goed boek en warme sloffen aan.
Gezien er geen winkel in de verste verte te bekennen is (lees: 40 km verderop) hadden we ons eigen avondeten mee. Soep met brood.
Onderwijl bleef het sneeuwen en hopen we vurig dat we morgen uit dit gehucht weg kunnen komen.

Na het eten was het tijd voor een spelletje! Van een volwassene met zweethandjes in de auto, terug naar onze kindertijd naar een spelletje "wie is het" Grappig overigens dat de plaatjes niets veranderd zijn. Maria draagt nog steeds een hoed, Daniel nog steeds een bril en Philippe is nog steeds kaal.
Daarna sloten we de avond af met "de nachtwacht"
De pan en soeplepel kwamen uit de kasten, de lichten uit en de dierengeluiden bedacht.
Na twee keer sloeg Laura in al haar enthousiasme de soeplepel in tweeën. Oeps..... nadat we de soeplepel en elkaar opgeraapt hadden, hebben we nog even gekeken naar de dag van morgen.
De planning is om eerst naar Myvatn te rijden om daar een natuurbad te nemen die verwarmd word door de warmte van de omliggende ondergrondse bronnen.
Daarna zullen we doorrijden naar Akureyri waar onze volgende overnachting zal zijn in een backpackers-hotel.
Eerst maar eens hier van het platteland in de bergen af zien te komen... ;-)